به گزارش خبرگزاری مهر؛ جویس کارول اوتس، نویسنده مشهور آمریکایی، اخیرا و برای اولین بار به عنوان رئیس هیئت داوران بین المللی جشنواره نوشاتل در سوئیس فعالیت کرد. نویسنده بیش از 150 رمان و داستان کوتاه با بیش از 60 سال نویسندگی، فینالیست جایزه پولیتزر و برنده 5 جایزه برام استوکر، او خود را به عنوان یک ناظر بی رحم جامعه آمریکا معرفی کرده است.
او با بیش از 136000 توییت در توییتر بسیار فعال است و از بی عدالتی های جامعه می نویسد، او از مخالفان سرسخت دونالد ترامپ بوده و هست.
ماه آینده، آخرین کتاب کارول اوتس با نام The Babysitter، بر اساس ماجراهای یک قاتل زنجیره ای در منطقه دیترویت – زمانی که خود اوتس در آنجا زندگی می کرد – وارد بازار خواهد شد. این رمان حس ترس و اضطرابی را که درست در میانه رویداد احساس می کنیم و درماندگی افراد در هنگام معلق ماندن این اضطراب در هوا را منتقل می کند تا تمایل به بررسی این رویداد پس از اتمام کار.
این نویسنده که در سن 84 سالگی هنوز در دانشگاه پرینستون نویسندگی خلاق تدریس می کند، توصیه کرد: قبل از شروع نوشتن، فکر کنید، خیال پردازی کنید، مدیتیشن کنید، به تنهایی به پیاده روی های طولانی بروید و در این جلسات به آنچه می خواهید بنویسید فکر کنید.
هر بار که متنی را تمام می کنید و می دانید که خوب نوشته اید، احساس خوشحالی و رضایت می کنید. یک رمان می تواند بار سنگینی برای نویسنده باشد. زیرا ممکن است سال ها و سال ها طول بکشد تا به پایان برسد، و می تواند نویسنده را متوقف کند یا به پایین بکشاند.خودش هر روز صبح زود از خواب بیدار می شود و بعد از یک ساعت دویدن یا پیاده روی شروع به نوشتن می کند. می گوید: وقتی می دوم به صحنه هایی که در حال رخ دادن است فکر می کنم. من فعل و انفعالاتی را تصور می کنم که منجر به چیزی می شود، و این روندی است که قبل از نوشتن هر چیزی طی می شود.
توصیه دیگر او به شاگردانش این است که نوشتن را با متن های کوتاه شروع کنند. می گوید: هر وقت متنی را تمام می کنی و می دانی که خوب نوشته ای، احساس خوشبختی و کامل می کنی. یک رمان می تواند بار سنگینی برای نویسنده باشد. زیرا ممکن است سال ها و سال ها طول بکشد تا به پایان برسد، و می تواند نویسنده را متوقف کند یا به پایین بکشاند. بسیاری از نویسندگان مالیخولیایی و مستعد افسردگی می شوند، بنابراین باید از همه اینها آگاه باشید.
درباره داستان هایی که ننوشته است نیز گفت که از این همه ناگفته می ترسم و ناراحتم که نمی تواند همه آنها را بنویسد. اوتس گفت، مانند اکثر نویسندگان، من پوشه ها و کشوهایی پر از طرح ها و هزاران صفحه یادداشت دارم. من رمان هایی دارم که امیدوارم کاملاً مفصل و کامل باشند، اما وقت نوشتن آنها را ندارم. من فقط می توانم روی یکی کار کنم. من خیلی بیشتر از زندگیم کار دارم و این باعث می شود احساس بدی داشته باشم.
خانم اوتس با اشاره به اینکه برای اولین بار به سوئیس می رود، گفت: از حضور در سوئیس بسیار متاثر و خوشحالم، اولاً به این دلیل که کشور متمدنی است و این تمدن برای یک فرد عجیب و بدیع است. از آمریکا. ; پس از سال 2016، مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری به شدت کل جامعه را دو قطبی کرد.
این نویسنده که توجه ویژه ای به مسائل اجتماعی دارد، افزود: پس از سال 2016 به وضوح دو قاره آمریکا وجود دارد. آمریکا امروز مانند قرن 18 و 19 است و زنان را انسان نمی بیند، آنها را به عنوان شهروندان درجه دو می بیند. اگر عده ای فکر می کردند که ما از جامعه سال 60 گذشتیم و از چشم انداز آن زمان فراتر رفتیم، امروز که تحصیلکرده تر هستیم، با شرایط سختی در کشور مواجه هستیم و قدرت در دست اقلیتی از سیاستمداران است.
جویس کارول اوتس با تاکید بر اینکه نسبت به نسل جوان بسیار خوشبین است، افزود که این اقلیت سیاستمداران مسن در حال کاهش است و به همین دلیل اخیراً بسیار ستیزه جو شده اند. وی گفت که به فردا امیدوار است زیرا معتقد است که تعداد مهاجران افزایش می یابد و فرزندان تحصیلکرده بیشتری به جامعه می دهند و اکثریت تحصیلکرده تقویت می شوند. او چنین تغییری را برای 20 سال آینده یا بیشتر پیش بینی کرد.
اوتس درباره نوشتن از دیدگاه های مختلف گفت: نوشتن از دیدگاه مرد یا زن، از نظر کودک یا سالخورده تفاوتی ندارد. بلکه چالش نویسنده در خود است که باید بتواند به زبان اصیل کافی دست یابد. بنابراین، یافتن زبان مناسب و مؤثر یک چالش است.
من داستانی ندارم ما بیش از یک داستان داریم. یک ساعت یا یک روز از زندگی شما می تواند یک داستان کامل باشد. هیچ وقت دوست نداشتم از خودم بنویسم. من خیلی بیشتر به دیگران علاقه دارماین نویسنده در مصاحبه های قبلی خود اغلب خود را فردی بدون شخصیت معرفی کرده و گفته است که از تحمیل دیدگاه خود به شخصیتی که خلق می کند خودداری می کند. او می گوید: من مثل یک لیوان آب شفاف هستم و به جای اینکه سایه ام را بر آنچه می نویسم بگذارم، بیشتر به انعکاس پیچیدگی واقعیت علاقه دارم. اگر شرایط سختی وجود داشته باشد، حاضرم همه جوانب آن را در نظر بگیرم، نه اینکه فقط دیدگاه خود را تبلیغ کنم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا عید قصد دارد داستان زندگی خود را بنویسد، گفت: اصلا صحبتی از آن نشده است. من داستانی ندارم ما بیش از یک داستان داریم. یک ساعت یا یک روز از زندگی شما می تواند یک داستان کامل باشد. هیچ وقت دوست نداشتم از خودم بنویسم. من خیلی بیشتر به دیگران علاقه دارم.
اوتس که در حال تحقیق در مورد کتاب بعدی خود به نام «قصاب» است که در نیوجرسی قرن نوزدهم اتفاق می‌افتد، اقتباس «بلوند» اندرو دومینیک در سال 2000 و به زودی منتشر خواهد شد. او گفت که این فیلم درباره زندگی مرلین مونرو است که مورد سوء استفاده مردان هالیوودی قرار گرفته و فیلم آن را به خوبی به تصویر می کشد.
وی درباره تجربه کار در هیئت داوران این جشنواره سینمایی که برای اولین بار در زندگی اش اتفاق افتاد و تماشای سه یا چهار فیلم در روز گفت: تا به حال این همه فیلم را یک جا ندیده بودم. این یک تجربه غیرعادی است و برای من ایده‌آل نیست زیرا کارگردانان سال‌ها تلاش می‌کنند تا فیلم خود را بسازند و برای احترام به کیفیت منحصربه‌فرد هر اثر، واقعاً به فضایی نیاز دارید که زمان بیشتری را در اختیار داشته باشید، اما جشنواره طبیعتا شلوغ است و تماشاگران بی‌صبر هستند. . کف می زنند و سر و صدا می کنند. اما من هم تلاش آگاهانه ای کردم که فقط به فیلم فکر کنم و یادداشت برداری کنم. داوران با هم غذا خوردند و ما بارها و بارها درباره فیلم ها بحث کردیم تا در مورد برداشت هایمان به توافق برسیم.
اوتس درباره تماشای فیلم نیز گفت: قبل از کووید با دوستانم به سینما می رفتم. اما کووید ما را مجبور کرد در خانه فیلم ببینیم و یکی از چیزهای عالی که دیدم Peak Blinders بود. من فکر می کنم فیلمنامه او غیرعادی ترین بود. در برخی شبه واقع گرایی که تقریباً شبیه اپرا بود. استفاده از موسیقی مدرن بسیار بدیع بود و همه بازیگران بسیار خوب بودند و از عناصر سورئال به خوبی استفاده شده بود. این دوره ای از تاریخ بریتانیا پس از جنگ جهانی اول بود که من چیزی در مورد آن نمی دانستم و در عین حال بازتابی از دوران جنگ جهانی دوم و ظهور فاشیسم بود. ترکیب شخصیت های تاریخی و داستانی بسیار موفق بود.
منبع: تنوع و صفحه نمایش روزانه